ضرورت ایجاد رشته مهندسی سیستم‌ها و نقش حکم غیر رسمی قانون در سیستم سلامتی عمومی

تصویر: یک کارگر یخ خشک را درون جعبه های حاوی واکسن COVID-19 فایزر می ریزد. موری گاش / استخر / خبرگزاری فرانسه از طریق گتی ایماژ
 
از بین بسیاری از مواردی که COVID-19 برای ما کاملاً روشن کرده است، مطمئناً یکی از آنها درک جدیدی است از این که بهداشت عمومی (یعنی سلامتی عمومی) به طور فزاینده ای پیچیده شده است. درک چالش های سلامت عمومی - یعنی وظیفه محافظت از رفاه جمعیت های انسانی - اکنون بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
 "فاصله گذاریِ اجتماعیِ خود انگیجته و غیر هماهنگ ...،  اقدام به مسطح کردن منحنی اپیدمی با کاهش اوج شیوع می کند."به عنوان یک مهندس، آینده پژوه طراحی، و مدیر برنامه تحصیلات تکمیلی، من دیده ام که چگونه COVID-19 نحوه مشاهده شدن و درک آمادگی بهداشت عمومی را تغییر داده است. برخی می گویند بیماری همه گیر فوریتی برای باز تصور بهداشت عمومی ایجاد کرده است.
 
از مشکلات تولید PPE که آسیب پذیری های موجود در زنجیره های تأمین حیاتی را نشان می دهد تا راه حل های موجود در چالش های توزیع واکسن که از همکاری های نو آورانه دولتی و خصوصی استفاده می کنند، دیدگاه ها و رویکردهای جدیدی در مورد بهداشت عمومی لازم است.
 
روشی برای تحقق این امر: استفاده از مهندسی مراقبت های بهداشتی یا به طور خاص تر، استفاده از مهندسی سیستم ها در مراقبت های بهداشتی. مهندسی سیستم ها به عنوان یک رویکرد میان رشته ای تعریف می شود و به معنای امکان تحقق سیستم های موفق است. این می تواند شامل سیستم های پیچیده ای مانند هواپیما و سیستم های فضا پیما باشد. در حال حاضر، این مفهوم در حال شکوفایی است. مراکز تحقیقاتی در سراسر ایالات متحده، از جمله مراکز کلینیک مایو و مهندسی سیستم های بهداشتی دانشگاه شمال شرقی، پیشنهاد می کنند با استفاده از اصول و تکنیک های مهندسی سیستم ها با استفاده از رویکردهای جامع تر و انسان محور در طراحی سیستم ها، چالش هایی مانند ایمنی بیمار بهتر شود.
 
ثابت شده است که این تلاش ها برای ارائه مراقبت های بهداشتی در پاسخ به COVID-19 مفید است. اما موارد بیشتری مورد نیاز است، به ویژه در استفاده از مهندسی سیستم ها در اطلاع رسانی پاسخ ها و مداخلات بهداشت عمومی. یک رشته مهندسی سیستم های بهداشت عمومی مورد نیاز است.
 
هدف آن: توسعه و استفاده از رویکردهای سیستمی و یکپارچه برای درک و حل مشکلات بهداشت عمومی است. رسمیت بخشی به یک رشته از مهندسی سیستم های سلامتی عمومی - با تمرکز بر مراقبت های بهداشتی در سطح جمعیت - مسیرهای تحقیقاتی و آموزشی لازم را برای پیشبرد این کار ارائه می دهد.
جوامع بشری تا حدودی مؤثر، قادر به خود تنظیمی هستند.   
تصویر: آیفون بیمار COVID-19 پیام رد یابی تماس روزانه خود را از شهر نیویورک دریافت می کند. رد یابی مؤثر تماس برای کاهش تأثیر همه گیری حیاتی است. اندرو لیختن اشتاین / کوربیس از طریق گتی ایماژ
 

امر ضروری مهندسی سیستم ها

نمونه هایی از این موارد شامل طراحی و توسعه تجهیزات حفاظت شخصی، اصلاح آسیب پذیری های زنجیره تأمین غذا و درگیری با تدارکات واکسن است. COVID-19 طبیعت در حال رشد به هم پیوسته، میان رشته ای و چند بعدی آینده بهداشت عمومی را روشن کرده است. در مشارکت با بهداشت عمومی، مهندسی سیستم ها می تواند ذهنیت ها (تفکر سیستمی) و عملکردهایی را که می تواند در تحقق این آینده کمک کند، به بلوغ برساند.
 همه گیری، تکامل یک حکم غیر رسمی قانون را نشان داد که در ابتدا اکثراً مستقل از دولت ها، دادگاه ها و پلیس آمریکا منتشر، مورد مناقشه و مورد اجرا قرار گرفت.شرح این مفهوم، نتیجه تلاش های پینار کسکینوکاک (Pinar Keskinocak)، بنیانگذار و مدیر مرکز بهداشت و سیستم های بشر دوستانه در انستیتوی فناوری جورجیا و همکارانش است. در مصاحبه اخیر، کسکینوکاک گفت: "هر زمان که مشکل پیچیده ای وجود داشته باشد، حل آن به تجزیه و تحلیل یا فناوری جدی نیاز دارد و در آن جاست که یک مهندس وارد آن می شود. این دقیقاً همین وضعیت کنونی است که بسیار پیچیده، پویا و نامشخص است. درک این که چه اتفاقی می افتد یا تصمیم گیری فقط با نشستن دور یک میز و بحث و گفتگو دشوار است. ما در مهندسی به تخصص احتیاج داریم. "
 
و این فقط نگرانی های فنی یا فناوری نیست. ادغام سیستم های انسانی یا ملاحظات عوامل انسانی به طور یکسان در رویکردهای مهندسی سیستم ها مهم هستند. به عنوان مثال، ایجاد اعتماد در تعامل با سیاه پوستان، برای موفقیت در جستجوی تماس حیاتی است. مهندسی سیستم های بهداشت عمومی می تواند تلاش ها را برای توسعه شیوه های عادلانه تر که می تواند مشارکت سیاه را بهبود بخشد، پیش ببرد. به عنوان مثال، کارهایی وجود دارد که بیشتر تکنیک های استخراج الزامات مانند داستان سرایی را ارائه می دهد که درک جامع تری از کاربران و زمینه استفاده از آنها را فراهم می کند. این شیوه های فراگیرتر، زمینه تاریخی را در نظر می گیرند و از مشارکت های بیشتر در زمینه طراحی بهداشت عمومی با رهبریِ جامعه حمایت می کنند.
   
تصویر: یک کارمند بهداشت به زنی واکسیناسیون COVID-19 می دهد. COVID-19 مشکلات تولید و توزیع واکسن را نشان داده است. پل هنسی / تصاویر SOPA / LightRocket از طریق گتی ایماژ
حکم غیر رسمی قانون، هنجارهای رفتاری است که از طریق اقدامات افراد یا مؤسسات تکامل می یابند و از نظر قانونی قدرت ندارند.

یک "آزمون ما نمی توانیم شکست بخوریم"

COVID-19 اغلب یک تست استرس برای سلامت عمومی خوانده شده است. COVID-19 آخرین یا بدترین بیماری همه گیر ما نخواهد بود. درک در حال ظهور ما از پیامدهای بهداشت عمومی ناشی تغییر آب و هوا، بیشتر این نیاز رو به رشد را برجسته می کند. در یک مقاله اخیر علمی آمریکایی آمده است: "آن چه در مورد COVID صادق است در مورد تغییرات اقلیمی نیز صادق است." "ما آماده نیستیم. بخشی از این شکاف، شکاف دانش است: ما تحقیقات لازم را انجام نداده ایم و اطلاعات مهمی نداریم. "
 
از آن جا که احتمال دارد آینده بهداشت عمومی به طور فزاینده ای دیجیتالی شود، درک فنی و رویکرد جامع ارائه شده توسط مهندسی سیستم ها شروع به پر کردن این شکاف مهم دانش بهداشت عمومی می کند. خوشبختانه تلاش هایی در جهت رفع این نیازها در حال انجام است.  Health DesignED ازEmory University ، انستیتوی طراحی بهداشت در دانشکده پزشکی دِل، برنامه توسعه نو آوران پزشکی Vanderbilt و اقدامات اخیر مانند اقدامات صورت گرفته در جان هاپکینز نمونه هایی از این موارد هستند. زمان تکامل در رشته مهندسی سیستم های بهداشت عمومی فرا رسیده است. این چیزی است که سیستم بهداشت عمومی کشور به شدت به آن نیاز دارد.
 

نقش حمایتی یک حکم غیر رسمی قانون

 
تصویر: منتظر نوبت خود، در حالی که ماسک زده و فاصله را حفظ کرده اید. لیندزی نیکلسون / تصاویر آموزشی / گروه تصاویر جهانی از طریق گتی ایماژ
 در حالی که ما منتظر هستیم واکسن ها محافظت پایدارتری داشته باشند، این هنجارهای غیر متمرکز اجتماعی به ایمنی جمعی ما کمک کرده اند. در بیشتر سال گذشته، COVID-19  افراد زیادی را به سمت پذیرش و پیروی از الگوهای جدید رفتار سوق داده است. پوشیدن ماسک در ملأ عام، تلاش برای فاصله گیری اجتماعی و محدود کردن گروه ها به تعدادی کمتر، از جمله این موارد است.
 
این رفتارها در حالی توسعه یافته است که منتقدان می گویند عدم وجود رهبری قدرتمند ملی  محسوس است، و به طور کلی، توسط خود مردم اداره می شوند - جریمه ها و مجازات های دیگر به ندرت در سطح رسمی اجرا می شوند. در عوض، عدم رعایت، با مخالفت و گاه عصبانیت دیگران رو به رو می شود.
 
در حالی که ما منتظر هستیم واکسن ها محافظت پایدارتری داشته باشند، این هنجارهای غیر متمرکز اجتماعی به ایمنی جمعی ما کمک کرده اند. اما یک سؤال جالب مطرح می شود: قوانین غیر رسمی در حفظ امنیت ما چقدر مهم هستند و چرا مردم رفتار خود را به سمت پیروی از هنجارها تغییر می دهند وقتی انتظار ندارند که عدم رعایت موجب اعمال مجازاتی بر علیه آنان توسط مسئولین شود؟
 
من به عنوان یک دانشمند علوم اجتماعی و حقوقدان، اعتقاد دارم که پاسخ به این پرسش در یک جنبه کم مطالعه شده از قانون و جامعه نهفته است: حکم غیر رسمی قانون. منظور من از حکم غیر رسمی قانون، هنجارهای رفتاری است که از طریق اقدامات افراد یا مؤسسات تکامل می یابند و از نظر قانونی قدرت ندارند. چنین هنجارهایی ممکن است نوشته شوند، اما معمولاً توسط دولت ها اجرا نمی شوند.
 

کدهای مشترک

همان طور که پاسخ به همه گیری COVID-19 نشان می دهد، اکثر مردم به دنبال رعایت کدهای رفتاری متداول هستند که آنها آن را عادلانه و به طور کلی به نفع همه می دانند. این شامل چگونگی انتظار در صف و یا بسیاری از جنبه های نحوه صحبت با یک دیگر است. این هنجارها به طور کلی به تهدید عدم اجرای قانون ایالتی به معنی گسترده و معنی دار آن بستگی ندارد.
 "آن چه در مورد COVID صادق است در مورد تغییرات اقلیمی نیز صادق است." "ما آماده نیستیم. بخشی از این شکاف، شکاف دانش است: ما تحقیقات لازم را انجام نداده ایم و اطلاعات مهمی نداریم. "از زمان ابتلا به همه گیری در ایالات متحده در مارس گذشته، در منطقه من در غرب ماساچوست، افراد و مشاغل، الگویی از رفتارهای اجتماعی مورد انتظار را ایجاد کردند که کاملاً متفاوت بود از آن چه در اوایل رایج بود.
 
به همین دلیل، بیشتر افرادی که می بینم ماسک صورت می پوشند، حداقل شش فوت از دیگران دور هستند و در صف های منظم منتظر می مانند تا وارد فروشگاه ها و مکان های عمومی شوند. همچنین بررسی های ملی نشان می دهد که با گذشت سال 2020، تعداد بیشتری از آمریکایی ها از الگوهای رفتاری این چنینی مانند استفاده از ماسک در فروشگاه ها پیروی می کنند.
 
نکته اصلی این است که چنین قوانینی از طریق جامعه مدنی تا حدودی به صورت ارگانیک و طبیعی پدیدار شد. اقدامات محدودی در سطح فدرال انجام شده است، و در حالی که مجوزهای ایالتی - در بعضی موارد با اکراه - صادر شده است، اما اغلب این امر به عهده خود مردم بوده است، به خصوص در مراحل اولیه. تحلیلی توسط اندیشکده اروپایی بروگل نشان داد که در بسیاری از موارد، رعایت فاصله اجتماعی قبل از مداخله دولت رخ داده است. محققان نتیجه گیری کردند: "در صورت عدم اقدام دولت، اگر افراد در مورد خطر مطلع شوند، به نظر می رسد که آنها قاعدتاً فاصله اجتماعی را انتخاب کنند. "
 
مسلم است که غیر رسمی بودن چنین قوانینی منجر به اختلاف نظر عمومی، حتی بحث و مجادله شده است و مقامات محلی برای تأکید بر قوانین فاصله اجتماعی وارد عمل شده اند. اما غالباً، این تنها پس از اتفاق افتاده است که قاعده ها و حکم ها، خود ظهور پیدا کرده اند.
 COVID-19 اغلب یک تست استرس برای سلامت عمومی خوانده شده است.به طور خلاصه، همه گیری، تکامل یک حکم غیر رسمی قانون را نشان داد که در ابتدا اکثراً مستقل از دولت ها، دادگاه ها و پلیس آمریکا منتشر، مورد مناقشه و مورد اجرا قرار گرفت.
 
سرعتی که با آن، حکم غیر رسمی قانون در رابطه با COVID-19 توسط بسیاری پذیرفته شده است، باید به ما یاد آوری کند که جوامع بشری تا حدودی مؤثر، قادر به خود تنظیمی هستند. منطقه محلی من و بسیاری دیگر، موج اول را به دلیل گسترش سریع قوانین رفتاری که مستلزم ایثار و فداکاری بود اما منافع عمومی را تأمین می کرد، به عقب راند. همان طور که اخیراًFlavio Toxvaerd ، اپیدمیولوژیک اقتصادی کمبریج، در مطالعه ای درباره تأثیر رفتار بر بیماری اظهار داشت: "فاصله اجتماعی خود به خود و غیر هماهنگ ...،  اقدام به مسطح کردن منحنی اپیدمی با کاهش اوج شیوع می کند."
 
قسمتی از یک حکم غیر رسمی قانون بودن می تواند باعث ایجاد انگیزه شود. در واقع، احساس رضایتمندی ابراز شده در ایجاد تغییر در حفظ زندگی با رعایت هنجارهای فاصله ی اجتماعی توسط افرادی که می شناسم، حداقل یک بخش کوچک از احساس مسئولیت در برابر آسیب های وحشتناک و تلفات ناشی از همه گیری است.
مهندسی سیستم های بهداشت عمومی مورد نیاز است. هدف آن: توسعه و استفاده از رویکردهای سیستمی و یکپارچه برای درک و حل مشکلات بهداشت عمومی است.

نقش حمایتی

با این وجود حکم غیر رسمی قانون محدودیت هایی دارد. این موارد در یک بحران گسترده مانند COVID-19 نیز روشن است. اول، اجرای حکم غیر رسمی چالش بر انگیز است، همان طور که مثلاً بسیاری، از ناراحتی های ایجاد شده در تلاش برای وادار کردن دیگران به استفاده از ماسک مطلع هستند. متفکران مهم سیاسی قرن ها استدلال می کردند که یک دلیل مهم در مورد نیازِ مردم به دولت این است که قواعد مهم را به طور مؤثر و بی طرفانه مورد قضاوت قرار دهند و تخلفات مهم را مجازات کنند. حکم غیر رسمی قانون در طی همه گیری به کاهش شیوع موارد کمک کرده است. اما تحقیقات نشان داده است که مأموریت ها می توانند مؤثرتر باشند. همان طور که در برخی مناطق با شیوع گسترده COVID-19 در ایالات متحده مشاهده کرده ایم، هنگامی که مردم واقعاً از رفتار قانونی غیر رسمی جدا می شوند، همچنان مؤسسات اجرایی مورد نیاز هستند.
 
به گونه ای مهم تر، یک بحران بزرگ مانند همه گیری آن قدر گسترده و پیچیده هست که به طور کامل از طریق قانون غیر رسمی محلی و توافقی قابل تنظیم نباشد. بسیاری از جنبه های مبارزه با بیماری همه گیر بسیار فراتر از آن است که توسط مردم عادی یا جوامع حاصل شود. این امر به اطلاعات مربوط به موارد، تحقیق در مورد بیماری و نحوه مبارزه با آن، توزیع منابع مهم و انباشت دانش تخصصی نیاز دارد.
 
از آن جا که جنبه های کلیدی همه گیری COVID-19 به چنین اقدامات و تخصص هایی در مقیاس بزرگ تر بستگی دارد، نقش حکم غیر رسمی قانون در کنار اقدامات رسمی رهبران و نهادها بهترین عملکرد را دارد.
 
با این وجود، نقش حمایتی حکم غیر رسمی قانون شایسته توجه است. امروزه با چالش های بزرگ بسیاری که کشور و جهان با آن رو به رو است، احساس ناتوانی و انفعال برای مردم آسان است. با این حال، به عنوان مجموعه ای از جوامع کوچک و افراد سخاوتمند، افراد در بخشی از ماساچوست که من در آن زندگی می کنم و در بسیاری از نقاط مختلف، موفق شده اند شیوه های جدیدی از تعامل و رفتار را گرد هم آورند که ممکن است به ویژه خوشحال کننده نباشند، اما همچنان جان های بی شماری را نجات می دهند.
 مهندسی سیستم ها به عنوان یک رویکرد میان رشته ای تعریف می شود و به معنای امکان تحقق سیستم های موفق است.
منبع: وودرو دبلیو وینچستر III، University of Maryland, Baltimore County، دیوید مدنیکوف، University of Massachusetts Amherst